Dylan kort #639 (twee boeken & meer)

In april komt The Old, weird America van Greil Marcus opnieuw uit met een geheel nieuwe kaft. Op vorige edities van dit boek - aanvankelijk onder de titel Invisible republic - staan foto's van Dylan anno 1964 of 1965 terwijl het boek toch voornamelijk gaat over de opnames van The Basement tapes in 1967. Tot mijn grote genoegen is er voor de nieuwe editie een veel toepasselijker foto voor de kaft gebruikt. De rechten van de gebruikte foto zijn in handen van Arie. Hij was zo vriendelijk om mij een afbeelding van deze nieuwe kaft te sturen, waarvoor dank! (zie afbeelding links)
Op de achterzijde van de kaft zal nog een andere foto uit de juiste periode van Dylan afgedrukt worden.
Bob Dylan in de studio: het volgende ter aanvulling op het eerdere bericht dat dit boek (nog) niet in Nederland te verkrijgen is. (zie hier) Allereerst heb ik me natuurlijk vergist in de door Van Stockum gegeven releasedatum. Deze is niet 1 mei 2011, maar 5 januari 2011. Excuses.
Ook vandaag is het boek nog niet te vinden op bol.com en geeft Van Stockum aan dat het boek nog niet leverbaar is. Ik heb van uitgeverij Epo, via Patrick Roefflaer, begrepen dat begin vorige week de boeken naar het Centraal Boekenhuis zijn gestuurd. Dat betekent dat uiterlijk overmorgen, maar mogelijk morgen al, het boek beschikbaar voor de verkoop in Nederland komt. Nog even geduld dus. Uitgeverij Epo wil graag weten naar welke 'betere boekwinkels' ik verwijs in het eerdere bericht, zodat de uitgeverij actie kan ondernemen. ik weet in ieder geval dat de Atheneum boekhandel in Amsterdam het boek nog niet kan leveren. Mocht je zelf nog andere boekwinkels weten die aangeven het boek (nog) niet te kunnen leveren, laat dan even een reactie achter en / of stuur mij een e-mail (tom_dylan@hotmail.com).
Dank ook aan Yapyap voor zijn reactie bij het eerdere bericht. En dank aan Frits die mij laat weten dat hij het boek - rechtstreeks bij de uitgever besteld - vandaag heeft ontvangen.
Bob Dylan in de studio op het net, hier.
Ander Dylan-nieuws op het net: Bob Dylan deel 4 op de website van Humo. (deel 1 t/m 3 zullen ook wel ergens op het net zweven)
Op 31 januari 1959, vandaag 52 jaar geleden, ziet Dylan Buddy Holly optreden & Holly keek Dylan aan, aldus de overlevering.
Een recensie van Ernst Jansz' Dromen van Johanna op Mousique. [Ik weet het, ik heb een x-aantal weken geleden bezworen geen links meer te plaatsen naar stukken over Ernst Jansz' poging nummers van Dylan in het Nederlands op de plaat te zetten, maar ik ben in een goede bui...]
"Subterranean Homesick Blues" van Bob Dylan is een mijlpaal in de muziekgeschiedenis. Zo begint het, zie hier.

Grateful Dead hour no. 705

Ooit wel eens gehoord van de radioshow Grateful dead hour? De aandacht in Grateful dead hour no. 705 van 25 maart 2002 gaat naar de cd Postcards of the hanging: Grateful dead perform the songs of Bob Dylan.
Het aardige aan Postcards of the hanging is natuurlijk dat Man of peace van de Dylan & Dead-rehearsals op de cd te vinden is. Maar Grateful dead hour no. 705 biedt meer, aldus de website www.dead.net: Bob Dylan's co-manager, Jeff Rosen, was kind enough to allow me to play some rough mixes of unheard rehearsal tapes on the radio to help promote this CD. Wonderful music!
Naast All along the watchtower van Postcards of the hanging, worden er een aantal nummers van de Dylan & the Dead-rehearsals gedraaid, te weten:

Stealin'
Oh boy
John Brown
Folsom prison blues
Gotta serve somebody
Hideway / CC rider


In The Wicked Messenger 1757 (opgenomen in Isis issue 103) schrijft Ian Woodward over Grateful dead hour no. 705: The radio programme concludes with a selection of six songs from the Dylan/Dead rehearsals, four of which seem to be previously unavailable.
De vier niet eerder beschikbare opnames zijn John Brown, Folsom prison blues, Gotta serve somebody en Hideway / CC rider.
Ian Woodward schrijft verder: Stealin' ends with a bit of studio banter and apparently has Dylan on mandolin. On Oh boy, Dylan is on harmonica. John Brown, with the vocal right upfront, has Dylan repeating the "uniform an' all", unlike the circulating version. The final song has Dylan and the Dead doing Chuck Willis C C Rider, into which Garcia manages to insert the main theme from the instrumental Hideway, originally by Freddie King.

Grateful dead hour no. 705 is te beluisteren in streaming audio op www.dead.net, zie hier.

Dylan kort #638

Vergeet niet te kijken naar Bob Dylans top 15 door Peter en het stukje over de (on)mogelijkheid om Bob Dylan in de studio in Nederland te kopen. Beide stukken staan hieronder.
Deze link had gisteren al gevonden, maar vond het 'te mager' om in Dylan kort #637 op de nemen. Met de reacties van Gollem bij dit bericht, is het toch nog de moeite waard geworden.
Bob Dylan in de studio op bluesmagazine.nl.
De website van Stichting Jokerman bevat sinds afgelopen donderdag informatie over Dylan event 2011.
Wederom een citaat in een bericht op Modern times.
Op The Yearly Chronicles op Olof's files is onlangs 2008 Listen to me, baby toegevoegd.

Bob Dylans top 15 - door Peter

Sinds enige tijd wordt in de song sectie van Dylan’s website bij elk lied aangegeven hoe vaak het live is uitgevoerd. Helemaal betrouwbaar schijnen die gegevens nog niet te zijn, maar ze geven wel een indicatie. En ik begon mij af te vragen: een indicatie waarvan?
Eerst maar eens vaststellen dat hoe ouder een song is, hoe meer gelegenheid om het vaak uit te voeren. Of anders om: dat recente songs nog niet zo vaak zijn uitgevoerd, lijkt, gezien de tijdspanne van Dylan’s carrière, logisch.
De aantallenlijst kan op heel veel manieren geanalyseerd en geïnterpreteerd worden en wie weet, hebben experts dat ook al lang gedaan. Behalve die tijdspanne zijn een aantal factoren daarbij van belang, waarbij ik er zeker net zo veel nog over het hoofd zie.
Er zijn periodes geweest dat Bob Dylan voornamelijk repertoire bracht van zijn recente album(s) en éénmaal deed hij dat uitzonderlijk exclusief, in de gospel-periode. Maar er zijn ook series concerten geweest waarin hij zich in grote lijnen beperkte tot greatest hits, wat je daar dan ook onder zou moeten verstaan. Meestal was dat in een creatief niet zo productieve tijd. Er zijn songs die hij alleen maar gespeeld heeft in de periode van hun ontstaan en daarna nooit of vrijwel nooit meer.
De liederen die nooit of bijna nooit live ten gehore zijn gebracht lenen zich wellicht minder voor een live uitvoering of er is nooit een goeie vorm voor gevonden. Het kan ook zijn dat ze niet tot Dylan’s eigen favorieten behoren of na het moment van schrijven dan wel opnemen geen betekenis meer voor hem hadden.
Bij de songs die heel vaak zijn uitgevoerd zou je je kunnen afvragen of dat de nummers zijn die Dylan ’t meest na aan het hart liggen en hun betekenis (voor hem) zijn blijven houden. Of zijn het publieksfavorieten en/of (niet geheel synoniem) zijn grootste commerciële successen?
Wie het weet mag het zeggen. Maar hoe dan ook is mij opgevallen dat van de 15 meest gespeelde nummers er maar liefst 13 uit de jaren ’60 stammen. Die gaan al de langste tijd mee, maar dateren ook (van Dylans (commerciële) topperiode. Slechts één song van het toch veelgeroemde album Blood on the tracks staat in de top 15 en, opvallend genoeg, één nummer uit de laatste decennia, Summer Days, dat zich kennelijk goed leent om live te spelen.
Ik geloof niet dat al deze nummers ook mijn persoonlijke top 15 zouden vormen, hoewel een aantal er zeker in zouden staan, waaronder Don’t think twice, Just like a woman en Tangled up in blue.
Hier volgt de lijst , ontleend aan de statistieken:
1. All along the watchtower - 1928
2. Like a rolling stone - 1816
3. Highway 61 revisited - 1569
4. Tangled up in blue - 1094
5. Maggies Farm - 1048
6. Blowin’in the wind - 1026
7. Rainy Day Women - 932
8. Mr. Tambourine Man - 908
9. Don’t think twice - 880
10. Ballad of a Thin Man - 879
11. Masters of war - 875
12. Just like a woman - 866
13. It’s alright ma - 749
14. Stuck inside of Mobile - 734
15. Summer Days - 678

Peter

Bob Dylan in de studio

Het boek Bob Dylan in de studio van Patrick Roefllaer lag vorige week zaterdag in België al in de winkels, maar het boek lijkt helaas nog niet tot de Nederlandse markt te zijn doorgedrongen.
Een gang langs de internetwinkels stemt weinig hoopvol. bol.com biedt het boek nog helemaal niet aan, bij Van Stockum wordt het boek wel aangeboden, maar kan het boek nog niet geleverd worden. Van Stockum geeft 1 mei 2011 als datum waarop het boek uitkomt. De ECI kan het boek ook nog niet leveren, het boek kan al wel gereserveerd worden. Verwachte datum waarop het boek leverbaar wordt: 1 februari 2011.
Ik ben gisteren in een tweetal boekwinkels geweest, uiteraard even gekeken. Geen Bob Dylan in de studio.
Rob is gisteren in een aantal 'betere boekwinkels' geweest. Bob Dylan in de studio bleek niet alleen niet op voorraad te zijn, maar kon zelfs niet besteld worden. Uiteindelijk heeft Rob het boek kunnen bestellen bij een filiaal van Bruna.
Waarom is het op dit moment zo lastig om dit boek in Nederland te pakken te krijgen? Ik heb werkelijk geen idee, maar hoop dat daar snel verandering in komt.
Voor eenieder die het boek wil bestellen, het ISBN-nummer is ISBN 978-90-6445-727-2

In de krant

In NRC Handelsblad van gisteren kom ik drie keer Dylan tegen. De eerste keer in een recensie van The Party ain't over, de nieuwe cd van Wanda Jackson: Bigbandversies van de Andrew Sister-klassieker 'Rum and Coca Cola en Bob Dylans 'Thunder on the mountain' maken er een dynamische feestplaat van

nummer 2: Mond dicht. Telefoon uit. Oren open. Luisteren. De regels op de Britse Classic Album Sundays zijn dwingend eenvoudig. (...) Bij deze luisterclubs draait het om het 'hele verhaal' dat de artiest heeft willen vertellen op de plaat. Zo worden klassieke pop en rock albums uit de jaren zeventig, van Bowie's Ziggy Stardust, Joni Mitchells Blue, Bob Dylans Blood On The Tracks of talloze Led Zeppelin-elpees herontdekt.

nummer 3, de ramsj: Chris Rushby: Bob Dylan.The Illustrated Biography.Gebonden, Transatlantic Press 2009, 224 blz. van 31,50 euro voor 16,50 euro. Nayler & Co Den Haag (070-3605454)
'A unique collection of 200 classic, rare & unseen photographs', is de ondertitel van Rushby's boke met foto's van Dylan: vanaf 1961, toen Dylan in New York arriveerde en als folkzanger probeerde naam te maken, tot aan de tijd, vanaf 2002, van de Never Ending Tour, met een grimmige Dylan achter een orgeltje, zijn hoofd het liefst verbergend onder een enorme cowboyhoed. Tal van popmusici vergezellen Dylan op de foto's, bijvoorbeeld: Sonny and Cher, Tom Petty, David Bowie, Bono en Bruce Springsteen.

Dylan kort #637

Eerst maar twee Engelstalige links: een interview met Scarlet Rivera over haar eerste ontmoeting met Dylan (en meer) op de website van The Village Voice.
Like a complete unknown op Boogie Woogie Flu, met o.a. een scan van de door Dylan geschreven autobiografie voor het programma van zijn concert in Carnegie Chapter Hall in november 1961.
Gisteravond dook het gerucht op dat Dylan op 3 april een concert geeft in Taipei, Taiwan. Dit concert staat nog niet aangekondigd op Dylans officiële website. Dylan heeft nooit eerder in Taiwan opgetreden.
Nummer van de dag 28: Forever young door Dylan & the Band.
Moonshiner op Evers luistert en aanschouwt.
Tip van Marcel, waarvoor dank:

Beste Tom,

Komende zondagmiddag op België 1 te zien:
Modern Times met Charlie Chaplin.
Ben benieuwd of de film me doet denken aan Dylans gelijknamige album.

Vriendelijke groet,
Marcel


Wie in het geheugen graaft, zal zich herinneren dat ik hier eerder schreef over het gerucht dat de cd Bob Dylan in concert Brandeis university 1963 in januari als gewone cd uitgebracht zou worden. Niet dus. Maar, surprise surpirse, amazon.com biedt de cd inmiddels wèl aan en geeft als releasedatum 12 april 2011.

vrijdagavond

Vanmiddag, nadat het gros van de collega's aan het weekend is begonnen, laat ik It's alright, ma (I'm only bleeding) op vol volume over de werkplek schallen. Maar al snel stop ik ermee, de boxen die aan de computer hangen zijn dusdanig goedkoop dat ze de meest prachtige muziek tot drab vervormen.
Zoals altijd ga ik, na thuiskomst, een aantal websites langs. Searching for a gem is een vaste pleisterplaats. Ik surf altijd gelijk naar de updates, er zijn weer een aantal aardige item toegevoegd aan de site. Dit keer o.a. afbeeldingen van een plaat uit Uruguay. Wie kocht in 1967 in Uruguay Dylan?
In mijn e-mailbox scans van Sociologisch Mokum (zie de afbeeldingen bij dit bericht). De digitale variant van de 'vriendelijke knipper', waarvoor dank.
Na de vaste pleisterplaatsen volgt de strooptocht langs het net, op zoek naar links naar (Nederlandstalige) websites met nieuws over Dylan. Die strooptocht levert vandaag niks op. Het kan ook niet alle dagen feest zijn.
Ik worstel mij deze dagen - met veel plezier - door een stapel oude afleveringen van het fanzine Isis. Ik stuit o.a. in issue 100 & 101 op aardige stukken over pirate-uitgaven van Tarantula & in een van deze twee issues een stuk(je) over de door een medewerker van de VPRO gemaakte opnamen van Dylans optreden tijdens het Isle of Wight-festival.
Vanavond nog maar eens It's alright, ma (I'm only bleeding) draaien - een inhaalslag.
Ik heb het hier al vaker geschreven, vrijdagavond heeft de belofte van de mogelijkheden in de botten. Er staan twee dagen voor de boeg waarop nu nog alles mogelijk lijkt.
De mogelijkheden zijn eindeloos, maar het ideale weekend bestaat toch voornamelijk uit muziek luisteren & lezen, als je mij vraagt.

Dylan kort #636

Vergeet niet het interview met Patrick Roefflaer hieronder te lezen.
Terwijl Bob Dylan 'Forever young' zingt... op Lunatic news.
Ook de Boekenkrant besteedt aandacht aan Dylans contract met Simon and Schuster, komt dit ook in de papieren versie?
In het kader van Dylans zeventigste verjaardag komt een gehele boekenplank vol boeken uit, deels heruitgaven, deels nieuw. Alle boeken in onderstaande lijst zijn Engels- of Duitstalig. In het Nederlands moeten we het voorlopig doen met Bob Dylan in de studio van Patrick Roefflaer. Onderstaande lijst is ongetwijfeld niet volledig & ook zullen ongetwijfeld een aantal boeken uiteindelijk later (of helemaal niet) uitgegeven worden, maar zit is wat ik tot nog toe gevonden heb, na niet meer dan een half uurtje zoeken:

June Skinner swayer - Bob Dylan (mei 2011)
David Yaffee - Bob Dylan: Like a complete unknown (mei 2011)
Daniel Marl Epstein - The Ballad of Bob Dylan: a portrait (mei 2011)
Scott Marshall - Bob Dylan (februari 2011)
Andy Gill - Bob Dylan stories behind the songs 1962 - 1969 (heruitgave)
Willi Winkler - Bob Dylan (Duits, heruitgave april 2011)
Bob Dylan the Witmark demos (bladmuziek?)
Robert Shelton - No direction home (heruitgave april 2011)
Michael J. Gilmour - The Gospel according to Bob Dylan (februari 2011)
Michael Endepols - Bob Dylan von A bis Z (april 2011)
Gary Gobie & Marc Buckhardt - When Bob met Woody (mei 2011)
Klaus Theweleit - How does it feel; das Bob-Dylan-Lesbuch (maart 2011)
Bob Dylan - Theme time radio hour (november 2011)
Bob Dylan - Tarantula (Duits, gebonden, heruitgave april 2011)
Knut Wenzel - Hobopilgrim (Duits, april 2011)
Harry Shapiro - Dylan (juli 2011)
Clinton Heylin - Behind the shades, 20th anniversary edition (heruitgave april 2011)

Mocht je meer titels van boeken die dit jaar uitkomen weten, dan hoor ik het graag. (tom_dylan@hotmail.com)
Dan komt er in februari ook nog de dvd The Ballad of A.J. Weberman uit, een docu over de bekende Dylankenner & vuilnisgraver.
Aan de eersder gepubliceerde lijst met concertdata kan een nieuwe datum toegevoegd worden:

30 april Aukland, Nieuw-Zeeland

Gisteren dook er een gerucht op dat er in 2012 een grote expositie over Dylan in Parijs komt. Let wel, niet meer dan een gerucht.

Interview met Patrick Roefflaer

Sinds afgelopen zaterdag ligt Bob Dylan in de studio van Patrick Roefflaer in de winkel. Dit boek is niet alleen het eerste boek in een zéér lange tijd dat over Bob Dylan in het Nederlands is geschreven, maar ook bevat het voor het eerst - in het Nederlands – de ontstaansgeschiedenis van al Dylans albums van zijn debuut Bob Dylan (1962) t/m zijn meest recente album Christmas in the heart (2009). Ik heb Patrick in de afgelopen weken - dus voor het verschijnen van het boek - via de e-mail een aantal vragen over zijn boek gesteld.

Patrick, binnenkort verschijnt je boek Bob Dylan in de studio. Waarom een boek over Dylan?

Zoals een grote winkelketen ooit riep: ‘waarom niet meteen naar de grootste gaan?’ Bob Dylan neemt een unieke plaats in, binnen het muzieklandschap. Ik vind hem een van de boeiendste figuren uit de muziekgeschiedenis. Onvatbaar. Telkens weer anders, zowel op het podium als in de studio. Hij slaagt er in om elk van zijn platen een andere klankkleur te geven.
Daarnaast is er ook een praktische reden: er is ook heel wat informatie beschikbaar over de opnamen.

In je boek beperk je je – zoals de titel al aangeeft – tot de door Dylan gemaakte opnames in de studio. Waarom deze beperking in je onderwerpkeuze, waarom niet ook aandacht voor bijvoorbeeld de concerten van Dylan, of diens ‘nevenactiviteiten’ als disc jockey voor XM radio, filmprojecten en schilderijen?

Het oorspronkelijke opzet was inderdaad ruimer. Het was mijn bedoeling om alle plaatwerk van Bob Dylan te behandelen, in chronologische volgorde. Dus ook de verzamelalbums en live-platen.
De keuze om me te concentreren op de studio elpees is een beperking die is voortgevloeid uit de besprekingen met de uitgever. Om de prijs redelijk te houden, mag het boek slechts een zeker aantal bladzijden tellen. Alternatieven zijn overwogen en verworpen. Zo is er even over gedacht om het verhaal op te splitsen in meerdere delen, maar de uitgever dacht dat zoiets “niet zou werken”. Voor heel wat muziekliefhebbers is Dylan in de jaren tachtig en negentig een beetje uit beeld verdwenen en de kans bestaat dat vele lezers dan na het eerste deel zouden afhaken. Ook de mogelijkheid van een cd-rom met extra informatie kwam ter sprake, maar ook dat idee is om financiële redenen afgevoerd.

Je zegt: Voor heel wat muziekliefhebbers is Dylan in de jaren tachtig en negentig een beetje uit beeld verdwenen. Geldt dit ook voor jou? Heeft Dylan volgens jou zijn beste werk in de jaren zestig / zeventig gemaakt en zo ja, hoe zou je albums als Empire burlesque en Knocked out loaded in Dylans oeuvre willen plaatsen?

Het valt niet te ontkennen dat Bob Dylan het erg moeilijk heeft gehad in de jaren tachtig en negentig. Zo kunnen Empire Bulesque en Knocked Out Loaded mij niet erg boeien. Zelfs ‘Brownville Girl’ doet mij weinig. Ik luister liever naar de originele versie, toen de song nog ‘New Danville Girl’ heette. Ik heb dan weer wel een zwak voor Down In The Groove.
Anderzijds bracht hij in diezelfde periode toch ook enkele zeer sterke platen uit. De beide cd’s met Daniel Lanois bijvoorbeeld. Ook de twee akoestische coverplaten uit het begin van de jaren negentig vind ik fantastisch. Ze hebben me op het spoor gezet van heel wat prachtige muziek uit de mythische South.
Infidels had een absoluut meesterwerk kunnen zijn, mocht Dylan niet enkele van de sterkste songs hebben geschrapt. ‘Blind Willie McTell’ is één van mijn favoriete Dylancomposities. Maar de plaat zoals die in de winkels verscheen is eigenlijk ook heel goed en sterk onderschat.

Komt in je boek je eigen voorkeur voor bepaalde periodes / albums uit Dylans carrière naar voren en zo ja, hoe?

Dat is eigenlijk niet de bedoeling. Het zijn geen cd-recensies. Ik wil een beeld schetsen van hoe Dylan te werk gaat in de studio. Hoe zijn studioplaten tot stand gekomen zijn. Daarbij geef ik dan ook aan hoe dit werk ontvangen is, door de critici en de fans. Het blijkt dat de reacties soms erg uiteenlopend zijn. Zo zijn vele platen veel beter ontvangen in Europa dan aan de andere kant van de oceaan. Ik heb er uit geleerd dat de omstandigheden en het beeld dat men op dat moment van een artiest heeft voor een heel groot stuk bepaald wat men van een bepaald werk vindt.

Ik weet dat je voor het schrijven van je boek een groot aantal mensen gesproken hebt en / of contact mee hebt gehad via e-mail. Hierdoor bevat je boek een aantal tot op heden onbekende feiten, waarvoor alle lof. Kun je iets vertellen over deze contacten? Wie heb je gesproken en wat was voor jou het meest opzienbarende dat je van een van deze contacten te horen kreeg?
Er zijn geen wereldschokkende dingen bij. Het zijn meer kleine dingen die helpen om een beter beeld te krijgen. Of om fouten recht te zetten. Een van de eerste mensen die ik aanschreef was bijvoorbeeld Don Preston. In vele boeken staat aangegeven dat hij gitaar speelde bij de opname van ‘Watching The River Flow’. Dan ga ik op zoek waar zo’n man vandaan komt en wat hij nog heeft gedaan. Op zijn website vond ik wat Short Tales. In een daarvan vertelt hij hoe hij meedeed met het Concert For Bangla Desh, dat enkele weken na die sessie plaats vond. Hij vertelt er dat Bob backstage ‘When I Paint My Masterpiece’ speelde. “Ik had dat nummer nog nooit gehoord toen”, schrijft hij. Merkwaardig, want die song is tijdens dezelfde sessie als ‘Watching The River Flow’ op band gezet.
Wanneer ik hem daarover mailde, antwoordde hij mij dat niet hij maar Jesse Ed Davis op die opname te horen is.
Aangemoedigd door dat eerste antwoord heb ik daarna andere mensen aangeschreven die met Bob Dylan hebben samengewerkt in de studio. Muzikanten, maar ook geluidstechnici en producers. Tot mijn verrassing was zowat 80% bereid te antwoorden op mijn gerichte vragen. Daar zijn toch grote mannen bij als Rob Stoner die bandleider was tijdens de Rolling Thunder Revue en het eerste deel van Tour ’78. Ook Ira Ingber was bandleider, maar dan een decennium later.
Britt Bacon, de technicus die de opname van Knocked Out Loaded leidde, was zo vriendelijk om mij vanuit Californië op te bellen, om uitgebreid te vertellen over zijn werk met Bob.
Ook heel interessant was Jim Rasfeld, die me kon vertellen over de onuitgebrachte sessies in de Acne studio, begin jaren negentig.
Hoewel ik altijd uitdrukkelijk vermelde dat ik niet uit was op verhalen over het privé leven van Bob Dylan, merkte ik wel dat mensen die nu nog met hem samenwerken, de lippen stijf op mekaar houden. Zelfs de opnamedata van de recente cd’s lijken wel staatsgeheim.

Je hebt veel mensen gesproken, maar wie had je graag willen spreken, wat onmogelijk bleek?
Ik had graag iemand van The Heartbreakers gesproken: liefst Benmont Tench of Tom Petty zelf. Of Mark Knopfler natuurlijk, of Bob Johnston, Charlie McCoy…. Maar die hele grote namen zijn moeilijk te benaderen door een totaal onbekende Belg.
Anderzijds hebben de bekendere muzikanten, producers enz… hun zegje al lang en breed gedaan in allerhande interviews. Daarom vind ik het ook interessanter om precies de minder bekende mensen aan het woord te laten. Zij zijn dikwijls best wel trots om hun verhaal te kunnen doen.

Kun je in het kort vertellen hoe het boek tot stand is gekomen? Als mijn geheugen me niet in de steek laat, is het ooit allemaal begonnen met een weblog.

Zo’n jaar of vier geleden vroeg iemand op een Vlaams muziekforum naar informatie over een bootlegversie van de oorspronkelijke opname van Blood On The Tracks. Ik heb dan het verhaal achter die opnamen uit de doeken gedaan. Daarop kreeg ik zo’n enthousiaste reacties dat ik een eigen blog begonnen ben, waarop ik nog wat nieuwe stukken heb geplaatst over andere elpees van Bob Dylan. Na een paar maanden kreeg ik steeds meer vragen of die verhalen niet in boekvorm verkrijgbaar waren. Een uitgever toonde meteen interesse en de bal ging aan het rollen.
Daarna heb ik bijkomende research gedaan en alle stukken helemaal herschreven, want een blog is natuurlijk geen boek.

In je boek beschrijf je opnamesessies van Dylans albums. Er is onder de verschillende 'discografieën" - zoals die van Glenn Dundas, Michael Krogsgaard en Clinton Heylin - soms wat verschillen te bespeuren. Heb jij je voor de informatie voor je boek beperkt tot één "discografie" of meerdere "discografieën'? Welke discografie(ën) heb je gebruikt?

Voor de opnamedata zijn mijn voornaamste bronnen: Michael Krogsgaard, Clinton Heylin en Olof Björner. Voor de eerste twintig jaar van Bobs carrière komen die grotendeels overeen.
Vanaf de jaren tachtig wijken de opgegeven data en volgorde van opnemen nogal eens af met de verslagen van ooggetuigen. Dylans eigen Kronieken bijvoorbeeld of het dozijn interviews met betrokken muzikanten en producers die zijn gepubliceerd op de website van het Britse muziektijdschrift Uncut geven soms een heel ander verhaal dan de beschikbare data.

N.a.v. wat ik van je boek reeds heb mogen lezen, vind ik dat iedere (Nederlandstalige) Dylanliefhebber je boek zou moeten lezen. Het is gedegen, overzichtelijk en bevat nieuwe informatie. Wat zijn volgens jou de redenen dat Bob Dylan in de studio gelezen moet worden?

Omdat het een fantastisch verhaal is. De merkwaardige, eigenzinnige manier waarop Bob Dylan muziek maakt zou eigenlijk niet mogen werken. Maar toch slaagt hij er telkens weer in met prachtige dingen voor de dag te komen.
Ook geeft het boek een inzicht in de invloed van de pers op de perceptie van de luisteraar. Het is merkwaardig om te lezen hoe veel van Dylans platen helemaal anders werden ontvangen in Europa dan in zijn thuisland. En ook hoe hij iedere keer weer uit een diep dal raakt om terug aan de top te bereiken.
Het is ook voor het eerst dat het volledige platenverhaal, tot en met zijn laatste studioelpee, in één boek is verzameld.

Nu dit boek klaar is, heb je al plannen voor een volgend boek?

Ik zou graag een boek schrijven over de rijke muziekgeschiedenis van het Zuiden van de Verenigde Staten: de geboorteplaats van haast alle moderne muziek: blues, jazz, country, rockabilly, rock ‘n’ roll… kortom de wortels van de Americana of rootsmuziek.
Op mijn blog Peerke’s Plaatjes (http://peerke3.wordpress.com/) heb ik al een aantal stukken geplaatst over de typische instrumenten als banjo, mandoline, dobro en National gitaren, steelgitaar en slidegitaar. Op die weg zou ik willen verder gedaan: de geschiedenis induiken om de banden met het heden bloot te leggen.
En Bob Dylan zal daarbij zeker nooit ver af zijn.

e-mail

Hallo Tom,

Het boek Bob Dylan in de studio is besteld bij de boekhandel in mijn dorpje, met een beetje mazzel komt hij van de week nog binnen.
Ik zal hem nog niet direct lezen omdat ik midden in de “A Freewheelin’ time“ van Suze Rotolo zit, een prachtig geschreven boek die je een hele andere kijk geeft op het leven van Dylan dan de meeste andere biografieën doen, als we het dan hebben over zijn eerste jaren in New York.
Ik had altijd gedacht dat Dylan en Suze een leuk en romantisch leven hadden, maar door het lezen van Suze’s boek ben ik er even een anders tegen aan gaan kijken, maar ja het heeft wel allemaal verdomd prachtige muziek opgeleverd.
Voor de rest is het uit kijken maar het werk van de meester zelf, hopelijk hoeven we niet al te lang te wachten.

Vriendelijke Groet,
Yvon

Dylan kort #635

Vandaag ontving ik met de post Bob Dylan in de studio van Patrick Roefflaer. Met 'van Patrick Roefflaer' doel ik niet alleen op het feit dat hij de auteur is van Bob Dylan in de studio, maar ook op het feit dat hij mij dit boek heeft geschonken.
Voorin het boek ligt een bijpassende boekenlegger, mooi gedaan. Voorin het boek heeft Patrick Roefflaer een aantal vriendelijke woorden aan mij gericht, met pen geschreven. Daar ben ik erg ingenomen mee. Maar de woorden zijn aan mij gericht & die blijven dus ook bij mij.
In Woorden van dank, voorin Bob Dylan in de studio, staan een aantal zinnen gedrukt die mij van trots doen gloeien. Eenieder die verstandig genoeg is om het boek aan te schaffen, kan ze uiteraard zelf lezen, & toch plaats ik ze ook hier. Het is de trots:

Marc bracht mij in contact met een uitgeverij: zonder hem... Dat geldt ook voor Tom; hij is waarschijnlijk de grootste Dylankenner van de Lage Landen. Op zijn uitstekende blog Bob Dylan in (het) Nederland(s), deelt hij dagelijks zijn gedachten leven en werk van Bob Dylan met ons. Hij was zo vriendelijk om mijn teksten na te lezen en te corrigeren.

Dank Patrick, voor deze mooie woorden en voor een mooi boek.
Eerder meldde ik dat afgelopen zaterdag een interview met Patrick Roefflaer in de Gazet van Antwerpen heeft gestaan. Op de blog van Patrick kan dit interview gelezen worden, zie hier.
Ik blijf op zoek naar zelfgeschreven & gevonden (in kranten e.d.) recensies van Bob Dylan in de studio. Mocht je iets hebben gevonden en / of geschreven, kun je dit sturen naar tom_dylan@hotmail.com. (Ik vraag vooral ook aan lezers om dit boek te recenseren, omdat ik wil voorkomen 'partijdig positief' over te komen, door mijn bescheiden bijdrage aan het boek.)

Gisteren bevatte de blog Modern times een citaat van Dylan, vandaag gaat het verder.
Vandaag 35 jaar geleden vond de tweede Night of the Hurricane plaats.

Vergeet niet het bericht Neefje Tom hieronder te lezen.

Neefje Tom

Allereerst dank aan Alja voor haar reactie bij Dylan kort #634! Het bericht kwam dus uit Trouw.
Ik wil nog even terug komen op de radio-uitzending waarin Alja Spaan te horen was, afgelopen zondag [de uitzending is via de website van RTV Alkmaar terug te luisteren]. Ik heb een stuk geluisterd & het geluid is inderdaad, zoals Alja eerder meldde, schandalig slecht. Daarnaast is de presentatrice van het programma een irritante giebel die Alja eigenlijk niet tot nauwelijks de gelegenheid geeft om haar verhaal te doen of vragen te beantwoorden. Ondanks dat hoor ik, vóór I'm not there gedraaid wordt - is dit ooit eerder op de Nederlandse radio gedraaid? Geweldig dat het nu eens de ether in geslingerd wordt - Alja zeggen: Er zijn een paar Dylanliefhebbers die vanavond luisteren. Onder andere neefje Tom natuurlijk. Neefje Tom. [De presentatrice kan haar klep niet dicht houden en vraag giechelend Neefje Tom? Met trots kan ik zeggen dat ik neefje Tom ben. Met trots kan ik zeggen dat ik het gehoord heb & dat ik blij ben dat Alja het wederom flikt om Dylan op de Nederlandse radio te draaien.] En Alja draait I'm no there & nog veel meer Dylan, om al die Dylanliefhebbers een plezier te doen, om haar zelf een plezier te doen & ik denk 'goed zo'.
En iedere Dylanliefhebber zou er verstandig aan doen Alja's log in de gaten te houden (zie de kolom om aan de rechter kant).

Dylan kort #634

Bob Dylan in de studio van Patrick Roefflaer zou aanstaande woensdag uitkomen, maar ik heb begrepen dat de eerste exemplaren al afgelopen zaterdag in de boekhandel zijn gesignaleerd. In de Gazet van Antwerpen stond afgelopen zaterdag een interview met Patrick Roefflaer over zijn boek. Probeer dat interview te pakken te krijgen, het geeft een aardig beeld van wat je van Bob Dylan in de studio kunt verwachten.
Vandaag ontving ik een e-mail van uitgeverij Epo met de mededeling dat Bob Dylan in de studio vanaf vandaag leverbaar is. Op de website van Epo zijn enkele stukken uit het boek te lezen, zie hier.
Tot mijn grote plezier heb ik kort geleden een aantal vragen aan Patrick Roefflaer over zijn boek kunnen stellen. Dit interview zal hier (waarschijnlijk) woensdag te lezen zijn.
Heb je Bob Dylan in de studio nog niet gekocht? Ren dan snel naar de winkel! Het boek inmiddels gelezen? Schrijf een korte of lange recensie en stuur deze naar tom_dylan@hotmail.com.

De radio-uitzending van Alja Spaan: Allereerst dank aan Alja voor haar reactie bij Dylan kort #633 - aanvullingen!
Ik begrijp uit Alja's reactie en haar logs (zie hier en hier) dat de geluidskwaliteit van de uitzending erg slecht was. Eeuwig zonde. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat Alja daar flink van baalt. Heb je zelf geluisterd & ben je het met Alja eens? Klaag dan (zie Alja's log).

De kracht van een citaat, op Modern times.

Vanmiddag bij thuiskomst ligt er een envelop op de deurmat met daarin een uit een mijn onbekende krant gescheurd bericht met de titel Bob Dylan klimt in pen voor zes nieuwe boeken (zie afbeelding bij dit bericht). Eén van de vriendelijke knippers is wederom zo aardig geweest bij het zien van Dylans naam het bewuste bericht naar mij op te sturen, waarvoor dank!
Geen onaardig stukje overigens, dit bericht. Slechts één zin om jeuk van te krijgen: Twee ervan zijn autobiografisch van aard en moeten de opvolgers worden van het boek over zijn vroege jaren 'Chronicles: Volume One', uit 2004. Ik zou de inhoud van het eerste deel van Chronicles niet willen bestempelen als over zijn vroege jaren. Natuurlijk gaan delen over die vroege jaren, maar zeker niet alles. Denk bijvoorbeeld aan het stuk over Oh mercy (1989). Of ben ik inmiddels zó oud dat Oh mercy tot Dylans vroege jaren behoort?

Dylan kort #633 - aanvullingen

Dank aan Nanne voor haar reactie bij Dylan kort #631! [Het zou me niet verbazen wanneer er een brief aan Dylan bij zit.]
Op 29 mei wordt er tijdens een kerkdienst in Heerenveen stilgestaan bij Dylans 70ste verjaardag, zie hier.
Een vergeten bericht, van 1 januari: George Jackson.
(Waarschijnlijk) morgen is het 50 jaar geleden dat Dylan in New York aankwam om Woody Guthrie in het ziekenhuis te bezoeken. Vijftig jaar! [met dank aan Patrick voor de tip!]
Ik schrijf 'waarschijnlijk' omdat ik als datum voor Dylans aankomst verschillende data tegenkom in de Dylanliteratuur, zoals december 1960, eind januari 1961 en 24 januari 1961.
Niets is zeker.
Vanavond tussen 7 & 9 is Alja Spaan te gast in Mijn gast uit de kunst, in de uitzending - door RTV Alkmaar - veel Dylan. De uitzending gemist? Ga dan naar uitzending gemist van RTV Alkmaar.

Dylan kort #633

In de Volkskrant van gisteren stond een advertentie voor de 9 dvd boxset Rock and Roll Hall of Fame + Museum Live. Ik denk, maar weet dit niet zeker, dat dit een heruitgave is van de door Time Life uitgegeven 9 dvd box met de titel The Rock and Roll Hall of Fame Live uit 2009 (zie Searching for a gem). De setlist die is te vinden in de webwinkel van de Volkskrant lijkt dit te bevestigen. Op de Time Life-uitgave - en ook op deze Volkskrant-uitgave - is Dylan twee keer te vinden als gitarist (en meer niet). Beide keren als support voor Mick Jagger en Bruce Springsteen.
In het Volkskrant Magazine dat gisteren bij de krant zat, anderhalve pagina foto's van huisaltaars en o.a. de tekst Soms ter nagedachtenis aan een dierbare, andere gevuld met memorabilia die een reis, Bob Dylan, of, ja ook dat kan, een dierbare auto herdenken. Het huisaltaar met Dylan is te zien op de afbeelding bij dit bericht.
Ik kocht gisteren de Volkskrant omdat bij de krant de eerste van veertien films van de gebroeders Coen voor 5 euro gekocht kon worden. De vijf films die ik van de gebroeders Coen ken, behoren alle vijf tot de beste films die ik ooit heb gezien. Gisteren kon The Big Lebowski gekocht worden bij de krant. In deze film is Dylans The Man in me te horen.
Drie dagen geleden plaatste ik hier een lijstje met de data voor de aanstaande tournee zoals die te vinden zijn op Dylans officiële site. Inmiddels is daar één datum aan toegevoegd:

15 april Marina Promenade, Singapore

Drie dagen geleden werd dit optreden al elders aangekondigd, maar nu dus ook bevestigd door bobdylan.com.
Gisteren plaatste ik hier een link naar youtube, een filmpje met alleen geluid & foto's van Make you feel my love uit the Voice of Holland. Op de website van The Voice of Holland staat beeld uit geluid, alleen voor de liefhebbers. [Mijn dochter, vijf jaar, had vrijdagavond oorpijn waardoor ze rond een uur of half tien wakker werd. Ze heeft toen even, samen met 'mevrouw Tom' naar the Voice of Holland gekeken. Sindsdien heeft ze het over 'de getatoeaasde meneer'.]
Ik citeer: De zestiger jaren, toen de grootste idioot wereldberoemd kon worden door, zoals de mislukte eerste jaars [sic] student Bob Dylan ve woed [sic!] op een mondharp te spelen, begeleid door slordig getokkelde gitaarakkoorden met het nummer Blowin’in [sic!!] the wind Voor wie alles wil lezen, zie hier.
Ik citeer wederom: het plein voor de hogeschool. Bob Dylan‘s The Times Are A-Changin‘ klinkt door de speakers van een geïmproviseerd podium. De moeder der protestliederen is meer dan veertig jaar na dato nog steeds actueel. Dit bericht als aanvulling op het filmpje van de uit bussen neerdalende hoogleraren. Om verder te lezen, zie hier.

kletsen over een poster

KetNet

Ik kijk samen met mijn dochter naar een aflevering van Jungle beat op KetNet. De titel van de aflevering: Blowin' in the wind.
Tsja.

Dylan kort #632

In The Morgan Library & Museum is vanaf gisteren de tentoonstelling The Diary: three centuries of private lives te zien. Eén van de tentoongestelde dagboeken is het dagboek van Dylan dat hij in 1973 & 1974 schreef. Uit de press release: In Bob Dylan's verbal and visual diary of his 1974 concert tour with The Band, he sketches a hotel room in Memphis and added a line of poetry: "Exploding galaxies of the red white & blue pulsing in the night of the big eye."
Een ongedateerd (& oud?) bericht over de mogelijke verkoop van opnamen van de tiener Dylan.
Nog zo'n wat ouder bericht (zelfde bron): Gwen was geen fan van Bob Dylan. En? Da's fijn voor Gwen.
O ja, Make you feel my love kwam voorbij in The Voice of Holland. Hoe kon het ook anders? Een duet tussen Adele & Kim de Boer.
Een fragment The Times they are a-changin' aan het begin van een reportage over protesterende docenten en studenten. Met dank aan Anneke voor de tip! Zie hier.

Renaldo and Clara op dvd

Volgens een bericht op de website van the Examiner zal de film Renaldo and Clara (1978) binnenkort op DVD (en mogelijk bluray) verschijnen. Ik ben nog wat voorzichtig, meer van eerst zien dan geloven, maar het zal (verdomme) wel eindelijk tijd worden dàt er een officiële release komt van deze film.
Als het aan mij ligt, mogen de films Hard rain en Eat the document snel volgen.
Voor een uitvoerig stuk, zie hier.

Dylan kort #631

Met dank aan Karl voor zijn reactie bij het stukje over Adele.
Meer (van hetzelfde) over de deal tussen uitgeverij Simon & Schuster en Dylan voor zes boeken, hier, hier, hier, hier (mooie foto), hier, hier, hier, hier, hier, hier, enfijn, dat zijn de eerste tien links die ik tegenkom, er zijn er ongetwijfeld meer, maar meer links is vooral meer van hetzelfde.


Alja Spaan is zondag te gast in het radioprogramma Mijn gast uit de kunst en de muziek zal van Dylan zijn. Zie hier en de log van Alja.
Nog een link over het boekencontract, dit keer geen knip- & plakwerk, maar zelf geschreven, en alleen daarom al de moeite van het opnemen van een link meer dan waard, zie hier.
Gisteren 25 jaar geleden trad Dylan op tijdens de eerste Martin Luther King Day. Hierover staat een stuk op de site van the Examiner.

tournee 2011

De eerste data van Dylans aanstaande tournee door Australië staan inmiddels een aantal dagen op bobdylan.com:

17 april Fremantle
19 april Adelaide
20 april Melbourne
23 april Wollongong
25 april Byron Bay
27 april Sydney

Verder staat hier de aankondiging - maar nog niet op Dylans officiële website - dat Dylan op 15 april zal optreden in Singapore tijdens de eerste dag van het Rock & Roots festival.

Adele in de Volkskrant

In de Volkskrant van vandaag staat een interview met Adele, ze heeft blijkbaar een nieuwe cd uitgebracht. Op haar debuut-cd 19 stond haar versie van Dylans Make you feel my love, waarmee ze een grote hit scoorde. Hieronder wat Dylan-gerelateerde fragmenten uit het interview:

Zingen zat haar in het bloed en haar moeder voerde haar met de muziek van Aretha Franklin, Jeff Buckley en Bob Dylan. Zelf zag ze meer in de Spice Girls.

Ik heb er lang over gedaan om Dylans teksten te doorgronden. Pas toen ik een jaar of zeventien was, begon ik in te zien hoe fantasierijk en poëtisch ze zijn. De enige reden waarom ik 'Make You Feel My Love' opnam, was dat ik andere mensen wilde laten kennismaken met dat briljante nummer. Via via heeft me laten weten dat hij het de op één na beste versie vindt. Na die van hemzelf, natuurlijk.

Ze voelt zich een veteraan als ze stilstaat bij het feit dat 'Make You Feel My Love' vorig jaar opnieuw hoog in de Engelse hitparade stond, maar nu in de versie van
X-Factor-kandidaat Rebecca Ferguson. Ze vond het een eer dat men sprak van 'dat nummer van Adele' maar blijft erop hameren dat iedereen het Dylan-origineel moet horen.

Dylan kort #630

Frits over Chronicles, hier.
Bob Dylan sluit contract af voor zes boeken op De papieren man.
Ook op the Examiner meer over de deal tussen Dylan en Simon & Schuster.
Op de blog van Vereniging Eigen Huis staat een bericht met de titel Blowing in the wind. Zoals een lezer mag verwachten, gaat het stuk over iets met huizen, en niet over Dylan.
Wie heeft recentelijk Chronicles gelezen / herlezen en schrijft er een stuk over om ons aller geheugen weer wat op te frissen?
Stukken over Chronicles (en ook andere bijdragen) kunnen naar tom_dylan@hotmail.com

Dylan kort #629

Op forum.fok.nl staat sinds vandaag Dylan.
Tip van Thomas [waarvoor dank]: gisteren was Like a rolling stone song of the day.
Info over het nieuwe album van Wanda Jackson, waarop ze o.a. een nummer van Dylan covert. Inclusief link naar streaming audio. [ik heb het geprobeerd, luisteren bedoel ik, naar Jacksons versie van Thunder on the mountain, maar binnen een halve minuut haak ik af.]
Ik word van de computer gejaagd door mijn zoon. Dat hoort er ook een beetje bij. Hij mag.

Dylan kort #628

Dylan heeft een nieuwe deal gesloten met Simon & Schuster voor zes boeken, zie hier en hier. Genoeg om te watertanden. [met dank aan Frits voor de tip]
Alja Spaan afval, staat en berg. Alja brengt binnenkort een nieuwe dichtbundel uit. In het kader hiervan, is ze te gast op 20 januari tussen 12.00 uur en 12.30 uur op Radio FM Amsterdam en op 23 januari tussen 19.00 uur en 21.00 uur op Radio RTV Alkmaar. Tijdens de tweede uitzending zullen in een aantal nummers van Dylan te horen zijn.
Vanaf 17 januari 1974 - vandaag 37 jaar geleden - lag Planet waves in de winkels. Meer van hetzelfde hier.

Dylan kort #627

Bono, Bob Dylan en Van Morrison op Disklogic.
In Dylan kort #626 vroeg ik om links naar aankondigingen van Dylanevenementen, hierbij twee van Frtis: een & twee. [Als ik me niet vergis heb ik beide links al eens eerder hier geplaatst, maar beter twee keer dan helemaal niet]
De verborgen schoonheid: hier en hier.
In Dylan kort #624 schreef ik over de bobdylan.com & de vele fouten in de gegevens zoals op deze site gegevens over de data waarop songs voor het eerst werden gespeeld. Denk maar aan de tracklist zoals gegeven voor 19 mei 1966... Inmiddels is er werk verzet, achter All along the watchtower staat nu de datum 3 januari 1974 als eerste live-uitvoering en achter Gotta serve somebody staat 1 november 1979. Het lijkt erop dat het wel wat gaat worden met bobdylan.com & dat is goed. De nieuwe informatie - indien accuraat - is een goede aanvulling op wat bobdylan.com al had te bieden.

Anthology

Gisteren schreef ik dat ik er morgen - vandaag dus - weer zou zijn, maar de belofte blijkt groter dan de daad.
Vanochtend opgestaan met pijn, het is tegen alle verwachtingen in, zo'n dag. Vlak na het ontwaken de Anthology of American folk music opgezet. Na drie nummers gaat de telefoon, er is bezoek onderweg. Snel onder de douche gesproken terwijl 'mevrouw Tom' boodschappen doet. De Anthology blijft een mythe in mijn kop.
De eerste drie nummers van de Anthology: Henry Lee door Dick Justice, Fatal flower garden door Nelstone's Hawaiians en House carpenter door Clarence Ashley. Vooral die derde is interessant, Dylans uitvoering van dit nummer is te horen op het eerste deel van The Bootleg series.
De Anthology bevat wel meer nummers die Dylan heeft opgenomen, maar bovenal ademt de Anthology een sfeer waarin de vroege Dylan heeft zitten vissen.
De Anhology of American folk music moet ik zo af en toe draaien, eens in de twee jaar of zo, om weer even te horen wat nooit meer verloren gaat.

Dylan kort #626

Het Dylanjaar 2010 ging van start met het optreden in het Witte Huis. Ik zag net dat de officiële website van het Witte Huis Dylans optreden aanbiedt, zowel film als alleen muziek. Mocht je deze opname nog niet hebben, grijp je kans, zie hier.
De advertentie links komt uit een Village voice uit 1971, geplaatst ter gelegenheid van Dylans dertigste verjaardag. Aangezien Dylans zeventigste verjaardag bijna voor de deur staat, zullen er ongetwijfeld advertenties e.d. verschijnen van 'Dylan-evenementen'. Laat het me even weten wanneer je zo'n advertentie / aankondiging tegenkomt. Scans van bewuste advertenties / aankondigingen zijn zéér welkom.
Weinig, of eigenlijk geen nieuws op net net over Dylan & zelf niet de puf om het nieuws vanavond nog te maken. Morgen ben ik er weer. Bijdragen aan deze blog blijven welkom & kunnen gestuurd worden naar tom_dylan@hotmail.com

Dylan kort #625

De boekhandel houdt iedere week NRC Handelsblad van vrijdag voor mij apart, vanwege de boekenbijlage. Dat gaat bijna altijd goed, slechts een of twee keer per jaar blijkt de NRC geleverd te zijn zonder boekenbijlage. Zo ook op 26 november 2010.
Op het forum van Expecting rain lees ik dat eerder op de website DylanNL een stuk heeft gestaan over het uitkomen van Chronicles volume 2, de bron voor de informatie op DylanNL is NRC Handelsblad. Op het forum van Expecting rain wordt - zoals de laatste te tijd vaker - het bericht afgeserveerd met betweterigheid. Zo zou volgens een schrijver op het forum de bron voor dit bericht een oud bericht op de website van Uncut zijn.
Na wat speuren op de website van NRC Handelsblad vindt ik het stuk waarnaar verwezen wordt, het stond in de boekenbijlage van - je raadt het al - 26 november 2010, zie hier.
Maar wat stond er nou daadwerkelijk in NRC Handelsblad over Chronicles volume 2?
Dit: Volume 2 is nu onderweg. Daarnaast werkt Dylan aan een gedichtenbundel en aan een boek over zijn eigen liedjes. Literair agent Andrew Wylie verkoopt momenteel alvast de rechten op deze titels. enz. Bij het bericht in NRC Handelsblad staat keurig de bron vermeld (en dat is niet de website van Uncut).
Zie ook hier voor een eerder bericht over deze geruchten.
Volgens de website the Examiner is Sandi Bachom bij een warm up concert geweest in begin 1966, een concert waar tot op heden niks van bekend was.
Vandaag 48 jaar geleden was Dylan voor het eerst te zien op de Britse televisie, in Madhouse on castle street.

Dylan kort #624

Met dank aan Alja voor haar reactie bij Bob Dylan in de studio. [het wachten zal niet lang meer duren, met een week of twee komt het manuscript jouw kant op :-)]
Jan de Smet van De Nieuwe snaar over Bob Dylan in de studio, hier.
Frank Boeijen speelt One too many mornings, hier.
Ik las op het forum van Expecting rain dat Dylans officiële site een tijd uit de lucht is geweest. Dat zou kunnen betekenen dat er nieuwe zaken aan de website worden toegevoegd, of de gehele opzet veranderd wordt. Inmiddels is de site weer online. Het eerste dat opvalt, is dat een aantal video's zijn verwijderd (als mijn geheugen mij niet in de steek laat...). Nieuw is - althans ik heb het nooit eerder gezien - het stuk The Making of "The Freewheelin' Bob Dylan". Er staat helaas niet bij wie de auteur is, zie hier.
De pagina Songs is drastisch veranderd. Wanneer je hier op klinkt, krijg je een alfabetische lijst met songtitels en achter iedere titel de datum waarom het nummer voor het eerst live werd gespeeld, wanneer het nummer voor het laatst live werd gespeeld en hoe vaak het nummer live is gespeeld. De informatie - aldus het forum van Expecting rain - bevat veel fouten, zoals bij All along the watchtower. Dit nummer zou voor het eerst op 19 mei 1966 live gespeeld zijn, ruim voordat het nummer werd geschreven...Wanneer je vervolgens op de datum 19 mei 1966 achter de songtitel klikt, krijg je de setlist van dit concert. Schrik niet, dit staat er:

Most likely you go your way (and I'll go mine)
Gotta serve somebody
Positively 4th street
I want you
Stuck inside of Mobile with the Memphis blues again
Simple twist of fate
Blowin' in the wind
To Ramona
Mr. Tambourine man
Don't think twice, it's all right
Knockin' on heaven's door
One Irish rover
It takes a lot to laugh, it takes a train to cry
In the garden
Like a rolling stone
It's all over now, baby blue
All along the watchtower


Allereerst staan er genoeg titels tussen die in 1966 nog niet geschreven waren, daarnaast klopt van de gegevens titels die voor of in 1966 zijn geschreven ook bijna niks. Volgens Olofs files zijn er twee nummers van dit concert te vinden in Eat the document, te weten Tell me mama en Ballad of a thin man. Beide staan niet in de lijst op Dylans officiële website.
Wat er had moeten staan was waarschijnlijk iets in de trant van:

1. She Belongs To Me
2. Fourth Time Around
3. Visions Of Johanna
4. It's All Over Now, Baby Blue
5. Desolation Row
6. Just Like A Woman
7. Mr. Tambourine Man
8. Tell Me, Momma
9. I Don't Believe You (She Acts Like We Never Have Met)
10. Baby Let Me Follow You Down
11. Just Like Tom Thumb's Blues
12. Leopard-Skin Pill-Box Hat
13. One Too Many Mornings
14. Ballad Of A Thin Man
15. Like A Rolling Stone

Binnen dit 'rijke' archief kun je ook op datum zoeken en dus ben ik maar op zoek gegaan van 17 mei 1966, een concert dat Columbia officieel heeft uitgebracht in 1998 als vierde deel van The Bootleg series. Je zou toch verwachten dat de setlist van dit concert wel klopt.
Er zitten inderdaad geen fouten in, het is alleen alles behalve compleet. Slechts drie titels worden er gegeven:

Just like Tom Thumb's blues
One too many mornings
Ballad of a thin man


Niet meer & niet minder. Nog maar even verder kijken. Ik zoek naar het onlangs uitgegeven concert op de promo Bob Dylan live 1963 at Brandeis universaty, ter vergeefs, het staat er niet op.
12 april 1963 dan, het befaamde concert in Town hall. Niet dus, bij 12 april 1963 alleen de opnames gemaakt in het huis van de McKenzies.

Enfin, verder zoeken laat ik maar even aan me voorbij gaan. Het idee is leuk, de uitvoering beschamend knullig.

verwend nest

Er is geen nieuws, behalve dat The Bootleg series vol. 4; live 1966 in de speler ligt & One too many mornings uit de boxen knalt.
En als straks Like a rolling stone heeft geklonken, verwissel ik The Bootleg series vol. 4; live 1966 voor The Bootleg series vol. 5; live 1975. Wie denkt een systeem te zien, kan ik alleen maar gelijk geven - maar ik ben ook eigenwijs genoeg om op ieder willekeurig moment van het systeem af te wijken, mocht de behoefte daar zijn.
Starend naar de stapel afleveringen van The Bootleg series, voel ik me een verwend kind. Zo'n kind dat zich gillend in de supermarkt op de grond laat vallen terwijl het al zo godsgruwelijk veel heeft gekregen. Aan de andere kant blijft er altijd de behoefte aan meer, meer Bootleg series.

Bob Dylan in de studio

Op 26 januari komt het boek Bob Dylan in the studio van Patrick Roefflaer uit. Eindelijk weer eens een boek over Dylan in het Nederlands geschreven.
Rond de dag dat dit boek uitkomt, zal ik hier een interview plaatsen met Patrick Roefflaer dat ik eerder heb afgenomen.
Wat ik reeds van Bob Dylan in de studio heb mogen lezen, is meer dan de moeite waard. Ik kan een ieder die geïnteresseerd is in Dylan - en waarom zou je anders deze blog bezoeken - aanraden dit boek aan te schaffen.

Dylan kort #623

Allereerst dank aan Joop voor zijn reactie bij Dylan kort #622, mooi album! En dank aan Peter voor zijn bijdrage 1978! Reacties & bijdragen blijven altijd welkom, ze kunnen deze blog alleen maar verrijken.
"We leven in een politieke wereld". Bob Dylan en de communistische partij op de website van de LSP.
The Hurricane op Eric's Movie Blog.
4th time around op Boogie Woogie Flu.

Een correctie op het stuk 1978, via de e-mail ontvangen van Peter:

Ik realiseerde me ineens dat ik een stomme fout gemaakt heb in mijn stukje. One more cup of coffee en Oh Sister komen natuurlijk van het album "Desire". Laaststgenoemde song is overigens een van mijn favorieten van "Budokan". Ik ben niet altijd weg van de achtergrondzangeressen, maar hier toch wel en ook de percussie maakt dit nummer tot iets bijzonders.

groeten,
Peter

1978 - door Peter

1978

Vrijdag ging ik naar Plato, de Utrechtse CD-zaak, om een cadeautje voor iemand te kopen. Als ik daar kom kan ik niet nalaten om ook voor mijzelf iets aan te schaffen, één van de motieven om tegenwoordig Plato niet zo vaak meer aan te doen. Eén van de CD’s die ik mee naar huis bracht was “Bob Dylan at Budokan”. Had ik al sinds de release op LP maar, ondanks dat ik nog een platenspeler – en veel platen – heb, zelden meer gedraaid. De plaat, opgenomen in Japan en oorspronkelijk alleen voor de Japanse markt bestemd, kreeg indertijd zeer matige recensies. Wat de opnamen voor mij vooral belangrijk maken is dat ze mij herinneren aan het eerste concert ooit van Bob Dylan in Nederland en ik had het geluk daar bij te zijn. Opnamen van het Rotterdamse optreden heb ik, jaren later, ook gehoord, maar kwalitatief zijn die van Budokan aanmerkelijk beter. Het was de periode dat Dylan in zekere zin in de voetsporen van Elvis trad. Kon je zien aan zijn kleding, maar kon je vooral ook horen aan zijn muzikale aanpak. Zijn begeleiding had goed doortimmerde arrangementen, de groep had uitgebreid gerepeteerd en was feitelijk een soort big band. Dat orkestgeluid was hoofdzakelijk te danken aan de fluiten en sax van Steve Douglas (nota bene uit de begeleidingsgroep van Elvis afkomstig) en de viool van David Mansfield. Het was een grote band, de grootste waarmee Dylan ooit speelde, met ook opvallende rollen voor keyboardspeler Alan Pasqua en gitarist Billy Cross. In het Budokan stadion speelde Rob Stoner nog mee, die zo’n prominente plek had in de Rolling Thunder Revue. In deze band is hij wat minder van belang en kennelijk had hij het (hierdoor?) ook minder naar zijn zin. Voor de Europese tournee werd hij vervangen door Jerry Scheff.
De matige kritieken betroffen niet alleen het wat gelikte bandgeluid, maar ook bepaalde arrangementen, die Dylan te veel in een keurslijf zouden dwingen. Nu ik het allemaal weer eens terughoor is dit allebei naar mijn mening slechts voor een heel klein deeltje waar. De band mag dan wat minder een rockgroep zijn dan The Band en er mag dan aanmerkelijk minder geïmproviseerd worden dan tijdens de Rolling Thunder Revue, de sound mag er wel degelijk zijn. Ik kan in ieder geval in veel nummers genieten van de solo’s van Cross, het hammondorgel van Pasqua en vooral de heerlijke sax van Douglas. Veel arrangementen doen de muziek en de teksten van Dylan wel degelijk recht. Een paar zijn misschien wat te gezocht, zoals de reggae uitvoering van Don’t think twice, hoewel bij nadere beluistering zelfs die niet slecht is. De hoempaversie van All I really want to do kan mij echt niet bekoren en het wat protserige Going, going, gone evenmin. Maar de vier nummers van Blood on the tracks, nog niet zo heel oud maar toch al in een nieuwe versie, staan als een huis, zowel Shelter from the storm, One more cup of coffee, Oh Sister en Simple twist of fate. De hoogtepunten voor mij staan op de tweede schijf. Ik schreef al eens eerder over mogelijke ultieme versies van Dylan songs, de schitterende, gedragen uitvoering van I want you is er zo een voor mij. Op deze plaat met alleen de electrische gitaar van Bob zelf en de tenorblokfluit van Steve Douglas. Kan je het je voorstellen, in een groot stadion? In Rotterdam speelde Douglas saxofoon bij dit nummer, wat ik ook prachtig vond. Tweede hoogtepunt: It’s alright ma, voor het eerst in een full band uitvoering, indrukwekkend.
Hier luisterde ik dus naar toen Tom Dylan Kort # 621 schreef. Bob Dylan 1978 opnieuw ontdekt.

Peter

The Bootleg series in jewel cases

Een tijdje geleden schreef ik hier al dat alle delen van The Bootleg series opnieuw uitgegeven zijn in jewel cases. Inmiddels hebben alle delen, m.u.v. deel 9, goed kunnen bekijken. Hieronder een paar zaken die opvallen.
Weg zijn (uiteraard) de kartonnen slipcases & dikke boekwerken, door voor in de plaats hebben alle delen een 'gewoon', dun cd-boekje gekregen. Deze nieuwe cd-boekjes bevatten wel de teksten zoals die in de eerdere uitgaven stonden, maar in het aantal foto's is drastisch gesneden om de dikte van de boekjes terug te brengen tot een dun boekje.
Het tweede dat opvalt, is de erg lage prijs van deze nieuwe uitgaven, de 3 dubbel-cd The Bootleg series vol. 1 - 3 kost 18 euro, de delen 4 t/m 8 kosten 10 euro per stuk. Deel 9, waarschijnlijk in verband met de recente release, kost nog 18 euro, maar die prijs zal nog wel zakken.
Nog wat losse opmerkingen:
deel 1 t/m 3: op de achterzijde van de oorspronkelijke release staat op de achterzijde een kleine foto - in kleur - van een jonge Dylan. Deze foto is bij de nieuwe release vervangen door dezelfde foto die ook op de voorzijde van de hoes staat.
deel 5: op de achterzijde van de jewel case van de oorspronkelijke release staat (vol fouten) waar en wanneer de nummers op de cd's zijn opgenomen. Deze informatie is bij de nieuwe release volledig verdwenen.
deel 6: In het boekje van de nieuwe release staat nog Original signed programme reproduced courtesy of Pete Howard en Original event poster reproduced courtesy of Paul Wultz en dat terwijl de reproducties van zowel het programmaboek als de poster niet meer in het boekje van de nieuwe uitgave zijn opgenomen.
deel 7: de foto op de voorzijde is (noodgedwongen) anders afgesneden waardoor het nummerbord - dat zo 'geinig' is aangepast - van de auto nog maar half te lezen is & de grap verloren gaat.
deel 8: de foto op de voorzijde van de nieuwe uitgave is veel paarser van kleur dan op de originele uitgave.

Uit niks blijkt dat deze nieuwe releases geremasterde versies van de opnames bevat. Ik ga er dan ook van uit dat dit niet het geval is.

Dylan kort #622

In Dylan kort #621 vroeg ik lezers van de blog een dialoog te schrijven bij een foto, wat ik nog niet had vermeld, is dat de man links op de foto Michael Bloomfield is, en de man in het midden Ramblin' Jack Elliott. De eerste dialoog - geschreven zonder de namen van de twee mannen links van Dylan te weten - ontving ik gisteravond & staat hieronder.
Twitter: eerst de keutel neerleggen (zie hier) en 'm dan weer intrekken (zie hier).
Vannacht is de film The Hurricane te zien op SBS6.
Vandaag 39 jaar geleden kwam George Jackson de Nederlandse top 40 binnen op nummer 20.
De naam Dylan kort is weer goed gekozen, weinig nieuws op het net over Dylan. Gisteravond eerst enkele malen My wife's home town gedraaid, daarna Together through life van begin tot eind, en tot slot het eerste album van The Traveling wilburys. En wat draai jij?

dialoog door Frits

Ik vroeg in Dylan kort #621 aan lezers om een dialoog te schrijven bij een foto, hierbij de bijdrage van Frits:

Woody Guthrie memorial concert

“Heey, goed je te zien, man!” zegt de man helemaal links in beeld. “Ik heb je voor het laatst live zien spelen in '65, toen stond je nog alleen op het podium.”
“Jajajaja, ik heb goede herinneringen aan die tournee,” antwoordt Dylan. “Leuk je te zien. Maar ik moet nu die kant op. Ik moet wel wat doen voor mijn geld, he!”
En die man in het midden? Hij is verbaasd dat hij zo dicht bij Dylan staat, terwijl de 'stem van de generatie' zo dicht bij hem staat. De verloren zoon van de folk-traditie, jaren ouder, wijzer misschien ook wel. Wie zal het zeggen? Wie kan het horen, als Dylan het publiek toezingt?
De drie mannen zien er ontspannen uit. Geen blijk van enige stress voorafgaand aan het optreden – ervan uitgaande dat de foto vóór Dylans optreden is genomen. Want het lijkt me sterk dat de foto van na het optreden is. Dylan is op weg naar het toneel, en komt onderweg in de catacomben deze twee mensen tegen.
Geen tijd en geen plek om de wereldproblemen op de achterkant van een bierviltje op te lossen. Straks, na het optreden.

Dylan & Kerouac #4

Oh yeah, I also remember...
I don't know if you want to hear about it now... The story of the time that Bob Dylan, Jack Kerouac and I took a trip to Tijuana?


Tom Rapp tijdens een interview met Carl Edwards (On the tracks 11). En nee, de interviewer wil het verhaal niet niet horen.

Dylan kort #621

Naar Dylan luisteren & toch weer niet op Denk soms na.
Twitter: hier en hier.
Starend naar de foto links, gemaakt tijdens het Woody Guthrie memorial concert, vraag ik me af wat de heren met elkaar bespreken. Wie schrijft, voor de lol, de dialoog?
Het is vrijdagavond & vrijdagavond draagt de belofte van het weekend in zich, alleen daarom al houd ik van de vrijdagavond. De gedachten kunnen dan zo heerlijk afdwalen over de invulling van het weekend. Vaak is de vrijdagavond zwanger van de wilde plannen en de goede voornemens & meestal zit daar wel een lijstje Dylan bij, platen die ik wil beluisteren. Maar de ervaring leert ook dat het lijstje snel vergeten wordt zodra de muziek begint te spelen. Ik luister associatief.
Wat luister jij momenteel? Inspireer mij & anderen door een reactie te plaatsen.
Bijdragen aan deze blog zijn altijd welkom, dat kan door een reactie achter te laten of een tekst (bij voorkeur in Word), foto, link te sturen naar tom_dylan@hotmail.com.
Een stukje over Dylans honorary degree van Princeton (1970) met daaronder een filmpje van o.a. Dylan op het Isle of Wight, hier.
De aanstaande tournee van Dylan in Australië, in april, krijgt nog niet ècht vorm. Op Dylans officiële website staan pas twee concerten vermeld:
17 april Freemantle
25 april Byron Bay
Op andere websites valt inmiddels te lezen dat Dylan een tweede concert (ook tijdens Bluesfest) in Byron Bay op 26 april zal geven.